Choroby neurologiczne to bardzo rozległa i trudna dziedzina medycyny. Dotykają ludzi w każdym wieku, a ich objawy mogą być bardzo różne, nie zawsze łatwe do opisania przez pacjentów. W “Promente” leczymy:
Po pierwsze trzeba zadbać o leczenie, przede wszystkim dzięki temu, pacjent będzie w lepszym stanie fizycznym i psychicznym. Dlatego konieczne są systematyczne wizyty u lekarza specjalisty / neurologa. Ale to tylko jeden z kilku “medycznych” obowiązków spoczywających na opiekunie. Seniorowi, w sytuacji trudnej choroby neurologicznej należy zapewnić dostęp do psychiatry i psychologa. Pomogą oni w uporaniu się z takimi problemami jak: utrata samodzielności i pozycji społecznej wynikającej z ograniczenia kontaktów towarzyskich, zaburzenia snu oraz lęk przed postępem choroby. Trzeba również pamiętać o wizytach u lekarza rodzinnego, który zadba o całokształt zdrowia pacjenta, chodzi o to, aby inne choroby nie pogarszały stanu chorego.
Dużym problemem neurologicznym występującym u osób starszych są udary mózgu. W Polsce dotyka on blisko 60 tysięcy ludzi rocznie. Udar może mieć każdy, nawet dziecko, ale to właśnie u seniorów są jednym z głównym problemów zdrowotnych. Wyróżnia się dwie postacie udarów mózgu:
W obu przypadkach krew przestaje prawidłowo przepływać przez mózg, do którego dostarczane jest za mało tlenu, wtedy może dojść do poważnego uszkodzenia tego narządu.
Szybkie leczenie szpitalne daje szansę na pełny powrót do zdrowia. U 10 proc. pacjentów z udarem można zastosować trombolizę, czyli rozpuszczenie zakrzepu, ale leczenie takie powinno się rozpocząć nie później niż kilka godzin po udarze.
W “Promente” podchodzimy do leczenia kompleksowo. Pacjenci mogą liczyć na opiekę neurologa, psychiatry i neuropsychologa. W Centrum prowadzone są także badania naukowe, co daje naszym pacjentom dodatkowe możliwości w zakresie diagnozy i leczenia.
Epilepsja to zespół chorobowy przejawiający się występowaniem napadów padaczkowych. Pojawiają się one w wyniku nieprawidłowych wyładowań bioelektrycznych w mózgu. Napad padaczkowy może wystąpić z różnych powodów u każdego człowieka, dlatego lekarz rozpozna padaczkę dopiero gdy pojawią się co najmniej dwa napady w odstępie większym niż 24 godziny. Po jednym ataku można rozpoznać epilepsję u osób po ciężkim urazie głowy, po udarze mózgu, u tych pacjentów ryzyko kolejnych napadów jest wyższe.
W przypadku 60-70 proc. napadów padaczkowych nie da się ustalić przyczyny. W pozostałych przypadkach jej przyczyny są bardzo różne: u niemowląt może być spowodowana niedotlenieniem okołoporodowym, mózgowym porażeniem dziecięcym, chorobami genetycznymi, neuroinfekcjami, urazami głowy. W grupie osób powyżej 65. roku życia przyczynami bywają: udary mózgu, nowotwory mózgu, zakażenia, choroby otępienne i również urazy głowy.
Napady padaczkowe mogą wyglądać bardzo różnie. Wyobrażając sobie taki napad, najczęściej myślimy o napadach toniczno-klonicznych. W pierwszej – tonicznej fazie takiego ataku następuje utrata przytomności z obustronnym tonicznym wyprężeniem tułowia i kończyn, szczękościskiem, zwrotem gałek ocznych ku górze i zatrzymaniem oddechu. Potem pojawia się faza kloniczna, czyli drgawki całego ciała trwające do 3 minut, może im towarzyszyć oddanie moczu i stolca. Często zdarza się, że po napadzie chory zasypia. Są także inne napady – niedrgawkowe. Charakteryzują się one zaburzeniami świadomości, chory przerywa na chwilę wykonywaną czynność, sam o tym nie wiedząc lub ma dziwne odczucia zmysłowe.
Padaczkę leczy się najczęściej farmakoterapią. Szacuje się, że w przypadku 60-70 proc. chorych uzyskuje się pełną kontrolę nad występowaniem napadów. Gdy leki nie są skuteczne można rozważyć interwencję chirurgiczną polegającą na przykład na usunięciu ogniska padaczkorodnego. Epilepsję próbuje się leczyć także stymulacją nerwu błędnego bądź głęboką stymulacją mózgu. Wspomagać leczenie może także dieta ketonowa, stosuję się ją najczęściej w przypadku dzieci. Każdy przypadek jest jednak inny i leczenie może być bardzo różne.
